در باره امرء القیس

447.وَ سُئِلَ (علیه السلام) عَنْ أَشْعَرِ الشُّعَرَاءِ فَقَالَ :إِنَّ الْقَوْمَ لَمْ يَجْرُوا فِی حَلْبَةٍ تُعْرَفُ الْغَايَةُ عِنْدَ قَصَبَتِهَا فَإِنْ كَانَ وَ لَا بُدَّ فَالْمَلِكُ الضِّلِّیلُ  یرید إمرأ القیس .

 از امام علیه السّلام پرسیدند بزرگترین شعراء كیست ؟ آن حضرت (در باره امرء القیس) فرمود: 1-شعراء نتاخته اند در یك دسته اسبهاى گروبرى تا پایان كمال آنها نزد ربودن نى گرو شناخته شود (شعر شعراء بیك روش نیست كه بتوان یكى را بر دیگرى برترى داد) و اگر ناگزیر بوده و چاره نباشد جز برترى دادن پس پادشاه گمراه برتر است (سيّد رضىّ «رحمه اللّه» فرماید:) مراد حضرت از ملك ضلّیل امرء القیس است (و اینكه او را پادشاه خوانده براى خوبى شعر او است، و اینكه او را گمراه خوانده بجهت آنست كه كافر و فاسق بوده).